<meta name='google-adsense-platform-account' content='ca-host-pub-1556223355139109'/> <meta name='google-adsense-platform-domain' content='blogspot.com'/> <!-- --><style type="text/css">@import url(https://www.blogger.com/static/v1/v-css/navbar/3334278262-classic.css); div.b-mobile {display:none;} </style> </head><body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d797413349892369998\x26blogName\x3dAngela\x27s+CyberWorld\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLACK\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://angelasolomon0.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3den_US\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://angelasolomon0.blogspot.com/\x26vt\x3d5221210751146765462', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe", messageHandlersFilter: gapi.iframes.CROSS_ORIGIN_IFRAMES_FILTER, messageHandlers: { 'blogger-ping': function() {} } }); } }); </script>

Stories · About · Links · Archives

Life
http://angelasolomon.blogspot.com

"From now on, everyday will be the most important day." Hi! The name is Angela. Born on 10191988; existing (and living) for 21 years (and counting). Only daughter. Graduate of UST BSCS '09. Currently working (and wasting my once productive life) in night shift to sustain her luxurious life. Plans to mature on February 2010. Addicted to Web. A licensed driver. In a relationship since 122108. Loves my circle of friends. Loves sweets. Sentimental. Slim, long-legged with fair complexion. Wants to edit her life. So help me God.

I can be reached everywhere.
YM. Plurk. E-mail. Facebook. Twitter. Friendster. Multiply. Tumblr.

Rants
say anything like you mean it.

Hope you enjoyed. :)

free counters

5.29.2007
Harsh
Story told at 22:46 // 0 person(s) left violent reaction(s).

I slept at 2 o'clock in the morning. I woke up at 11 o'clock this morning. I don't know why.

Almost 1 am na ako nakahiga. Kumain pa ako ng cup noodles habang nanonood ng Noypi. Hindi rin kasi ako makatulog. Hindi ko alam kung anong umiikot sa utak ko at kung anu-anong iniisip ko kaya hindi ako makatulog. Niyakap ko lang ung unan na bigay ni Dadi kaya ako nakatulog. Haay.

Paggising ko, parang wala ako sa sarili. Tahimik, tulala. Hindi natural. Siguro dahil naisip kong panibagong araw na naman ng pagbuburo. Haha. Buti na lang masarap ang ulam namin. Paborito ko. Tinolang manok. Yum. Naibsan ang kalungkutan ko.Ü

At minabuti kong ayain ang nanay at kapatid ko sa mall -- sa Sta. Lucia at Robinson's. 3:30 na kami nakaalis at nagsisimula nang magsungit ang panahon. Pero may dala naman kaming payong. Cute na payong. Sa buong buhay ko, ngayon lang ako nakagamit ng payong na rectangle. Astig.

Ano na namang ginawa namin sa mall? Nagbayad ng bills, nagpagod kakaikot, naglakad nang naglakad, bumili ng kailangan, mamili ng groceries, at lumamon... na parang bibitayin na bukas. Haha.

At, magpastranded. Muntik na kaming hindi makauwi. Haha. Wala kaming dalang sasakyan. Wala kasing magda-drive -- marunong ako magdrive pero hindi sa pagdaan sa demonyong daan ng Marcos Hi-way. Bandang alas-6 pa lang, may nagtetext na sa akin na malakas nga raw ang ulan. Dumagdag pa ang kuya ko na hindi raw makakauwi dahil red alert daw sila at tumataas na ang Marikina River. Baha na rin daw sa Sumulong Hi-way at Gil Fernando Avenue na mga dinadaan pauwi sa bahay namin. Harsh. Almost 9 na nung matapos kaming maggrocery. Ubusan ng bagger, kaya napilitan akong ilagay sa plastic bags ang ibang pinamili namin -- imagine, customers na ang nagbabag! Nag-isip pa kami ng paraan kung saan madaling makahanap ng taxi. Kaya ang ginawa ko, iniwan ko sila sa isang lugar at pumunta ako sa ibang entrance ng mall para maghintay ng taxi. Mga 10 minutes lang ako naghintay. Me nagpapara na -- nabighani siguro sa legs ko. Haha. "Miss, saan ka?", parang prostitute lang ang tinatanong. At inexplain ko sa kanya kung saan. Kinontrata kami. Simula Sta Lu hanggang sa bahay namin, 150 pesos daw! Ang mahal! Pang-gas na un hanggang Makati e! Pero dahil no choice na, gin-rab ko na. Sumakay na ko at sinundo na sina Mommy. Aun. Awa ng Diyos, kahit medyo kakarag-karag na ung taxi e nakauwi naman kami ng maayos. Sana lang tumirik sya pag pauwi na sya...

Labels: